تاملی بر رابطه یادگیری سازمانی و نوآوری در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی(شهرستان زابل و حومه)

در پژوهش حاضر، رابطه بین یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی در مراکز آموزش عالی بررسی شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است که به شیوه پیمایشی اجرا گردیده و جامعه آماری آن، شامل کلیه اساتید سه مرکز آموزش عالی بودند. از جامعه آماری پژوهش، 275 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه از طریق فرمول کوکران جهت مطالعه انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی بود که برآورد روایی آنها از روش تحلیل محتوایی و اعتبار پرسشنامه های یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 0/93 و 0/95 بدست آمد. در تجزیه تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون T، آزمون F, تحلیی عاملی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین رهبری مشارکتی و نوآوری دانشگاهی ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین بین چشم انداز مشترک و نوآوری دانشگاهی همبستگی معنی داری مشاهده شد. علاوه بر آن بین فرهنگ سازمانی و نوآوری دانشگاهی هم ارتباط معنی داری به دست آمد. همچنین ضرایب هبمستگی نشان داد که بین کار و یادگیری تیمی، روش تفکر سیستمی و توسعه شایستگی کارکنان با نوآوری دانشگاهی ارتباط معنی داری وجود دارد. سرانجام یافته ها نشان داد که بین ابعاد یادگیری سازمانی و ابعاد نوآوری سازمانی در مراکز آموزش عالی شهرستان زابل مورد مطالعه، همبستگی بالا و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، نوآوری دانشگاهی و مراکز آموزش عالی