اثر پوزولان های دوده سیلیس و تراس جاجرود بر نفوذ یون های کلراید در محیط ترکیبی سولفاتی- کلرایدی

جایگزینی بخشی از سیمان با مواد پوزالانی، علاوه بر بهبود مشخصات دوام بتن و افزایش عمر مفید سازه در محیط های مهاجم، به دلیل مصرف کمتر انرژی، آلودگی زیست محیطی کمتری نیز به همراه دارد. در این مقاله، اثر یون های سولفات بر نفوذ یون های کلراید در ملات سیمانی و نیز به همراه 7.5 درصد جایگزینی با دوده سیلیس و 17.5 درصد جایگزینی با تراس جاجرود، بررسی شده است. محلول خلیج فارس، به منظور بررسی عملکرد در این محیط خورنده، شبیه سازی شد. مقاومت فشاری، جذب آب مویینه، عمق و پروفیل نفوذ یون های کلراید و مقاومت الکتریکی سطحی، آزمایشات انجام شده می باشند. مطابق نتایج تا سن 208 روزه، کاربرد دوده سیلیس در ملات بتنی علاوه بر بهبود مشخصات ذاتی (مقاومت فشاری، مقاومت الکتریکی سطحی، جذب آب مویینه) باعث کاهش قابل توجه عمق نفوذ یون های کلرایدی می گردد. به طور کلی، نمونه های حاوی تراس نیز از این حیث، عملکرد بهتری نسبت به نمونه ی شاهد از خود نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، حمله ی سولفاتی ، نفوذ یون های کلرایدی ، دوده سیلیس ، تراس