بررسی مقایسه یا میزان سازگاری کودکان دبستانی خانواده های مطلقه درشهرهمدان

طلاق بعنوان یک پدیده ناخوشایند اجتماعی دراکثرجوامع مطرح است و درصد طلاق درتمام کشورهای جهان رو به افزایش است این پدیده تاثیرعمیقی برسلامت جسمانی و روانی کودکان و سازگاری آنان دارد و یکی ازعواملی که برمیزان سازگاری آنها تاثیر میگذارد نحوه برخورد و رابطه با والدی است که کودک باوی زندگی می کندلذا این بررسی با هدف تعیین ومقایسه میزان سازگاری کودکان دبستانی خانواده های مطلقه که باپدریا مادرخود زندگی می کنند انجام گرفت روش کار این پژوهش یک بررسی توصیفی تحلیلی است و برروی 204 نفر ازدانش آموزان دبستانهای شهرهمدان که شامل 102 دختر و 102 پسر ازخانواده های مطلقه بود انجام شد نمونه گیری به روش خوشه ای چندمرحله ای بودابزار گرداوری داده ها فرم مصاحبه با والدین براساس چک لیست رفتاری کودکان دبستانی کاسل و راسل بود یافته های پژوهش با استفاده ازنرم افزار spss موردتجزیه و تحلیل امار قرارگرفت نتایج بدست آمده نشان داد کودکانی که پس ازطلاق با مادرزندگی می کردند بطور قابل توجهی ازسازگاری بهتری برخوردار بودند و بین میانگین نمرات سازگاری فردی سازگاری اجتماعی و سازگاری درمنزل و سازگاری درمدرسه و سازگاری کل شخصیت کودکانی که بامادرزندگی می کردند و کودکانی که باپدر زندگی می کردند تفاوت معنی دار وجود دارد و کودکانی که بامادر زندگی میکردند ازسازگاری بیشتری برخوردار بودند

کلیدواژه ها:

حضانت ، سازگاری رفتاری ، طلاق ، کودک سن مدرسه