علل توسعه روابط کشورهای منطقه قفقاز با ناتو و غرب و موضع روسیه دراین خصوص

دراینجا سعی برآن شده که منافع و اهداف قدرتهای خارجی در منطقه بررسی گردد.ادعای متن آن است که از میان قدرت های خارجی ، ابتکار عمل در دست روسیه ازیک سو و ناتو و جامعه اروپا، ازسوی دیگر است و ایران و ترکیه قدرت عمل محدودتری در منطقه دارند و ازحاصل رویارویی آن دو منتفع یا متضرر می شوند.در هر حال ، رویارویی قدرت های خارجی ومنازعات خاموش وفعال منطقه قفقاز جنوبی حتی در میان مدت از میان نخواهد رفت و دراین منطقه باید به فکر هدایت بحرانها و مهارکردن اثرات آن بود. منطقه استراتژیک قفقاز بعنوان یک شاهراه درمسیر شرق به غرب و شمال به جنوب همیشه مورد طمع قدرتهای منطقه و فرا منطقه ای بوده است. قدرتهایی که با اهداف اقتصادی و بعضا سیاسی هرگز اجازه استقرار آرامش را به مردم این منطقه ندادند. این باعث شده که راههای گوناگونی را برای نیل به اهداف خود امتحان کنند. یکی ازین راهها وارد کردن کشورهای منطقه در پیمانهای نظامی مانند ناتو بوده که به سرعت و با اشتیاق مورد پذیرش کشورهای شرق اروپا و همچنین کشورهایی که بنوعی حیات خلوت روسیه بشمار میروند شده است. از جمله این مناطق، منطقه قفقاز میباشد که سیاستگزاران ناتو با استدلالاتی مانند ایران هراسی و اسلام هراسی و کمونیست هراسی شروع به نفوذ دراین مناطق کرده اند. دراین مقاله علت تلاش گسترده غرب برای ورود به این منطقه بخصوص قفقاز جنوبی مورد بحث گزارده شده است.امید که مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ناتو ، گسترش ناتو ، قدرتهای منطقه ای ، قفقاز جنوبی ، پیمانهای نظامی ، ایران هراسی