آشنایی با مکانیسم توسعه پاک و نهادهای ذیربط

از زمان برگزاری کنفرانس سران زمین در ریودوژانیرو در سال 1992 به منظور حل مسائل زیست محیطی، تا کنون بحث های مختلفی درباره مسائل و معضلات ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای، تغییر الگوی مصرف انرژی در جهان، استفاده از سوختهای جانشین و کاهش مصرف سوختهای فسیلی در کشورهای توسعه یافته به میان آمده است. یکی از نتایج اجلاس ریودژانیرو انعقاد کنوانسیون تغییرات جوی بود که پروتکل کیوتو ضمیمه آن است. پروتکل کیوتو، در صورت اجرا شدن، کشورهای ضمیمه یک کنوانسیون را ملزم می کند تا انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهند. این کار مستلزم تغییر الگوی مصرف انرژی در این کشورها است. شاید تغییر الگوی مصرف در بلند مدت برای این کشورها از نظر اقتصادی به صرفه باشد. اما برای کشورهای تولید کننده انرژی که اغلب کشورهایی با اقتصاد متکی به صادرات این ماده خام هستند، زیان ساز خواهد بود. کشور ما نیز یکی از این تولید کنندگان است، اجرای شدن این پروتکل برای کشور ما نیز پیامدهایی به همراه خواهد داشت با تصویب مجلس شورای اسلامی کشور جمهوری اسلامی ایران نیز در زمره کشورهای امضا کننده پروتکل کیوتو قرار گرفت. در این مقاله پس از مروری بر کلیه پدیده گلخانه ای، تغییرات آب و هوا، بررسی اثرات سوء تغییرات آب و هوا بر ایران، پروتکل کیوتو و راهکارهای اجرایی آن و در نهایت پیامدها و فرصتهای اجرایی شدن این پروتکل در ایران را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.