تاثیر 8هفته فعالیت پیاده روی بر میزان BDNF سرم خون و شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال غیرفعال

یکی ازمهمترین و دومین فاکتورنوتروفینی کشف شده استBDNF . )اچسون و همکاران 1995 این ، فاکتورنوتروفینی برنورون های خاص سیستم عصبی مرکزی - وعصبی محیطی - اثرمیگذارد و به حفظ و تقویت نورونها کمک میکندو باعث تولیدو رشد نورونها و سیناپسهای جدید میشود ) بنریاس و همکاران، 2001 یامادا و ناباشیما 2003 این ، پروتئین مرموزدرهیپوکمپ قشرمغزی وبخش فوقانی قشربنیادی فعال میباشدکه این موارد مراکزحیاتی یادگیری وتفکرات هستند پنسیا و همکاران 2001 BDNF درمغز و سیستم عصبی در بازسازی و تولید عضله نقش مهمی ایفا می کند و در شبکیه، سیستم عصبی مرکزی،نورونهای - حرکتی،کلیههاو سیستم گوارشی انسان و به غلظت بسیاربالا در هیپوکمپ و قشرمغزی وجود دارد )برونی و همکاران 2008 در رتیکلوم آندوپلاسمی ساخته میشود)برونی و همکاران، 7002 (. شواهدی از تاثیر این ژن برشاخصهای سندرم متابولیکی مشاهده شده است که احتمالا تاثیر این ژن بر غدد درون ریز از دلایل آن می باشد هانیو و همکاران، 1997 تی.ای. لاکا و همکاران، 2003 افزایش فعالیت جسمانی وآمادگی بدنی ممکن است به طورمستقیم وغیرمستقیم باکاهش شیوع سندرم متابولیک درارتباط باشد فورد و همکاران، 2002 یانگ ۲۰۱۲ سندرم متابولیک به عنوان حضورسه تاپنج شاخص خطرمتابولیکی درفردشناخته میشود )دورکمربیش از ۸۸ سانتیمتربرای خانمها،تریگلیسیریدخون بیش از ۱۵۰ میلیگرم بردسیلیتر HDL خون کمتراز ۴۰ میلیگرم بردسیلیتر،فشارخون بیش از ۱۳۰.۸۵ میلیمترجیوه وگلوکزخون ناشتای بالاتراز ۱۱۰ میلیگرم بردسیلیتر( که امروزه شیوع آن درکشورهای درحال توسعه باروند فزاینده ای مواجه شده است) تی.ای. لاکا ۲۰۰۳ .زولادزوهمکاران ۲۰۰۸ وسیفرت وهمکاران ۲۰۱۰ ،افزایش BDNF پایه پلاسما را به دنبال برنامه تمرین هوازی گزارش کردهاند. بااینحال،مطالعه زودلاز و همکاران ۲۰۰۸ (،فاقدگروه کنترل بود. به علاوه سیفرت و همکاران ۲۰۱۰ مشاهده کردندکه تولید BDNF ازمغز افزایش مییابد، ولی ا فزایش در BDNF پلاسما مشاهده نمیشود. آنها مردان با اضافهوزن را در مطالعه خود واردکردندکه به دلیل شرکت درفعالیت هوازی وزن بدن ودرصد چربی بدن آنها کاهش یافت. همچنین درگروه تمرین،کاهش بیشتری در بافت آدیپوز نسبت به گروه کنترل مشاهده شد، این مشاهده می تواند بیانگرآن باشدکه افزایش سطوح BDNF پایه درگروه تمرین احتمالا ناشی ازتغییردرمتابولیسم انرژی میباشد. بیکر و همکاران ۲۰۱۰ افزایش غلظت BDNF پایه پلاسما رادر مردان با نارسایی خفیف شناختی به دنبال برنامه هوازی درمقایسه با برنامه تمرین کششی گزارش کردند. درحالی که در زنان درست معکوس این پدیده گزارش شد. درمورد برنامه تمرین هوازی، فقط یک تحقیق افزایش پاسخ پایه BDNF پلاسما به ورزش را گزارش کرده است )آرایا و همکاران ۲۰۰۸ که فاقدگروه کنترل بود. بادرنظرگرفتن مطالعات با نتایج متناقض به تحقیقات بیشتری نیاز است تا فواید برنامه تمرین هوازی بر BDNF محیطی و یا فرآیندهای پردازش سلولی آن مشخص شود . روش پژوهش: جلسه آشنایی با تمرینات یک هفته قبل از آغاز اجرای تحقیق، برگزار شد. تمرینات مربوط به گروه تمرین، شامل هشت هفته دویدن ۳ بار در هفته(، به مدت ۲۰ تا ۴۰ دقیقه و با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد از ضربان قلب ذخیره بود و تمرین در زمان معینی از روز اجرا میشد ۸ تا ۹ صبح(. در هر جلسه، تمرینات به صورت متوالی و بدون استراحت انجام می شدند. زمان ست تمرینی در هفته اول ۲۰ دقیقه بود و با سپری شدن هردو هفته، 1دقیقه به مدت زمات ست تمرین افزوده میشد، به طوری که در هفته هشتم تمرین به ست ۴۰ دقیقهای رسید. لازم به ذکر است که ضربان قلب استراحتی، هر هفته چک میشد