طراحی پیاده راه ها در شهرمهاباد؛ با محوریت توسعه پایدار

امروزه، در سیاست های طراحی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی ما را برای پیاده روی آسان و ایمن، محدود می کند. ما دراغلب موارد خیابان ها و فضاهایی را طراحی می کنیم که الویت رابه عبور وسایل نقلیه داده است و بنابراین برای انسان هایی که ازاین فضاها استفاده می کنند شهری را می سازیم خطرناک، بدون احساس امنیت و خودمانی بودن در هنگام حضور در فضاهای شهری آن. اتومبیل ها روز به روز حاکمیت خود را بر شهر بیشتر می کنند و به دنبال آن نقش وحضور عابر پیاده درفضاهای شهری کمرنگ تر می شود. نتیجه این عمل ساختن شهرها با خصوصیات انسانی پایین است، فضاها فاقد حس هویت و صمیمیت هستند و انسان به فردی غریبه درفضاهای شهری تبدیل می شود. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی و همچنین از مشاهدات میدانی استفاده شده تا بتوان یک آسیب شناسی دقیق از مشکلات شهر مهاباد در بعد اجرایی به دست آورد. با بررسی مسائل و مشکلات پیاده روهای شهر مهاباد مشخص می گردد که فضای پیاده شهری ازکیفیت بالا یی برخوردارنبوده اند و در توسعه این فضاها بیشتر مسائل کمی دراولویت قرارگرفته است و این فضاها دربرآورده کردن نیازهای عابرین با مشکلات عدیده ای روبرومی باشند. این پژوهش برای داشتن فضاهای شهری با کیفیت و با محوریت توسعه پایدار و انسان و نیازهایش را مد نظر قرارداده است و بر این اساس یک نظام سلسله مراتبی از نیازهای عابرین دررده های سنی متفاوت ( کودکان، نوجوانان، سالخوردگان و معلولان ) از پایین ترین سطح که ایمنی باشد تا بالاترین سطح که نیازهای زیباشناختی و اجتماعی است تدوین شده است. با شناسایی نیازها و تبدیل آنهابه الزامات برای طراحی فضای پیاده، می توان انتظارداشت کیفیت زندگی در فضاهای شهری ارتقاء یابد و با این شناخت می توان مداخلات مناسب در برنامه ریزی و طراحی فضای پیاده انجام داد.

کلیدواژه ها:

عابرپیاده ، پیاده راه ، توسعه پایدار ، مهاباد