نقش عناصر معماری پایدار در طراحی فضاهای آموزشی در رشد و پرورش خلاقیت کودک

زندگی پیچیده امروزی هر لحظه در حال نو شدن است و خلاقیت و نوآوری ضرورت استمرار زندگی فعال انسان برای خلق نشاط و پویایی در زندگی نیازمند نوآوری و ابتکار است تا انگیزه تنوع طلبی خود را ارضا کند کودکان به عنوان سرمایه های آینده ی کشور مهمترین نقش را در ساختن فردای جامعه ایفا می کنند توجه به کودکان و نیازهای آن ها در محیط شهری اعم از آموزش و پرورش رشد و تفریح از الزامات طراحی فضای شهری می باشد در جهان کنونی توسعه به عنوان یکی از بزرگترین عوامل تغییر محیط زیست و به تبع آن ساخت و ساز که جزء صنایع بزرگ در استحکام نیروی انسانی می باشد شناخته شده است هدف از این مقاله طراحی فضایی کودکانه و صمیمی است تا بستری مناسب برای خلاقیت کودک فراهم آورد در تحقیق حاضر سعی شده است نا با بررسی ویژگی های عناصر معماری پایدار امکان بروز خلاقیت در طراحی فضاهای آموزشی مورد بررسی قرار گیرد برای پیشبرد و رسیدن به اهداف مورد نظر از روش توصیفی تحلیلی بر پایه تلفیق نظریات مرتبط با موضوع تحقیق به صورت پیمایشی زمینه یابی استفاده شده و بر اساس مدل خلاقیت اصول طراحی فضاهای آموزشی استنتاج گردیده است و در نتیجه استفاده از اصولی معمارانه برای طراحی فضاهای آموزشی پایدار برای کودکان در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت آنان است طراحی فضایی که در ان بتوانند درست فکر کنند ازادانه بازی کنند و در کمال امنیت به تجربه ناکرده ها بپردازند

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، کودکان ، آموزش ، رشد ، معماری پایدار