قابلیت های گردشگری و توسعه پایدار در ایران

به طور کلی گردشگری، سیاحت یا توریسم به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می شود؛ هر چند که در سال های اخیر، گردشگری هرگونه مسافرتی است که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. به کسی که گردشگری می کند گردشگر، سیاح یا توریست گفته می شود.واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردن نمودند. از زمانی که مردم توانایی مالی بیشتری یافتند و عمرشانطولانی تر شد، این امر ممکن گردید. گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و سومین پدیده اقتصادی پویا، پررونق و رو به توسعه پس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است . گردشگری می تواند تأثیر ات متفاوت و قابل توجهی در منطقه گردشگرپذیر برجای بگذارد. این تأثیرات می توانند اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی باشند. برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه نیز از صنعتگردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد کرده اند. با توجه به گستردگی کاربرد توسعه پایدار، این واژه به اشکال گوناگون توصیف شده و در اصل،فرایند دگرگونی روابط بین نظام ها، فرایندهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی می باشد. گردشگری در ایران به عنوان یک صنعت از ظرفیت های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است. براساس گزارش سازمان جهانی جهانگردی، گردشگری در ایران رتبه دهم جاذبه های باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبه های طبیعی را در جهان دارا است و یکی از امن ترین کشورهای منطقه و جهان برای گردشگران خارجی است. در سال 1998 ، در حدود دو میلیون گردشگر خارجی از ایران بازدید کرده اند و این در حالی است که در این سال، 891 میلیون جهانگرد در دنیا سفر کرده اند