عوامل تأثیرگذار بر آسایش محیطی فضاهای عمومی شهری

امروزه فضاهای عمومی شهری، ضرورتی اساسی در برنامه های توسعه شهری می باشد که این امر حکایت از اهمیت این فضاها در تقویت وجهه فرهنگی اجتماعی شهر دارد. فضاهای شهری به ترکیبی از برخوردهای اجتماعی اطلاق می شود که به عنوان بستر مشترکی برای انجام فعالیت های کارکردی و از نظر کالبدی دارای بدنه ای محصور کننده می باشد. فضاهای شهری به عنوان محیطی که رفتارهای عمومی انسان ها در آن جریان دارد، همواره در تعامل دوطرفه با انسان است. بنابراین بایستی به عنوان بستری برای فعالیت های عمومی انسان قابل درک و ایمن باشد. ایجاد و توسعه فضاهای عمومی مطلوب علاوه بر تأمین رفاه و آسایششهروندان، نقش مؤثری در حفظ محیط و توسعه پایدار دارد. شهروندان به عنوان عاملان اصلی و فعال در عرصه های عمومی وکاربری فضاهای شهری در تعامل می باشند. طبیعی است رضایتمندی آنان از این فضاها بر تعاملات اجتماعی آن ها تأثیر گذار خواهد بود که یکی از عوامل رضایتمندی، آسایش محیطی ناشی از سلسله مراتب اقلیمی می باشد. در این پژوهش با استفاده ازروش اسنادی به بررسی تعاریف و مفاهیم فضاهای عمومی شهری پرداخته شده است تا با شناسایی متغیرهای تأثیر گذار بر رضایتمندی شهروندان از فضاهای عمومی شهری و عوامل اثرگذار بر آسایش محیطی ، شاخص ها و معیارهای مؤثر برآن مورد ارزیابی قرارگیرد. در انتها با تأکید بر نتایج حاصل از این پژوهش، راهکارهایی نیز به منظور ارتقاء آسایش محیطی فضاهای عمومی شهری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی شهری ، رضایتمندی ، کیفیت محیط ، آسایش محیط ، جریان باد شهری