بررسی عملکرد دوده سیلیس و زئولیت بر دوام مخلوط های دو جزئی و سه جزئی بتن خودتراکم

با توجه به رشدروزافزون استفاده ازبتن در اجرای سازه های مختلف ، بحران انرژی و منابع طبیعی بیش از حد خود نمایی می کند و همچنین اهمیت مسأله حفظ محیط زیست بشر نیز قابل چشم پوشی نیست .در اینجا مفهوم توسعه پایدار بوجود میآید و استفاده بی رویه انرژی و منابع طبیعی را زیر سؤال می برد و لزوم بهینه سازی را در صنعت ساختمان آشکار می سازد .بهینه سازی مصالح ساختمانی از جمله بتن یکی از پایه های توسعه پایدار می باشد .و اصول ابتدایی، آن بر صرفه جویی در برداشت از منابع طبیعی، صرفه جویی در مصرف انرژی، حفظ محیط زیست و به کارگیری ضایعات صنعتی ومواد مضر برای محیط زیست و ... استوار است. حجم مواد پودری مورد استفاده در بتن خودتراکم نسبت به سایر انواع بتن بیشتر است واین موضوع اهمیت جنس مواد پودریمورد استفاده در این بتن را پررنگ تر می کند. مواد پودری مورد استفاده در این بتن علاوه بر تأثیر بر خواص پایداری بتن خودتراکم، تأثیر قابل توجهی نیز بر خواص سخت شده بتن خواهد گذاشت. در این تحقیق سعی شده ضمن بررسی تأثیراستفاده از دوده سیلیس و زئولیت در مخلوط های دو جزئی تأثیر مواد یاد شده به صورت سه جزئی نیز بررسی شود و ضمن مقایسه نتایج، عملکرد مخلوط های سه جزئی نسبت به مخلوط های دو جزئی و مخلوط شاهد ) فاقد پوزولان ( مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور در مجموع 01 مخلوط با مقادیر مختلف جایگزینی از هر یک از پودرهای یاد شده استفاده شد وآزمایش های نفوذ تسریع شده یون کلر)RCPT( جذب آب ، مقاومت الکتریکی و آزمایش تصویربرداری الکتریکی بر ، روی نمونه ها انجام شد. نتایج حاکی از بهبود نتایج در آزمایش های دوام مخلوط های سه جزئی نسبت به مخلوط دو جزئی می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، مخلوط سه جزئی ، پوزولان ، دوام