بررسی پایداری سیستم های شهری با تأکید بر شاخصهای نخستشهری مطالعه موردی: شهرستانهای استان فارس

سیستم شهری، آرایشی است از شهرهایی که در یک فضای معین و در ارتباط با هم از طریق تحرک های جمعیتی، جریان کالا،افکار و عرضه ی خدمات، گسترده می شوند و سازمان می یابند. با توجه به این که نحوه پراکنش نقاط سکونتگاهی در منطقه وگسیختگی و عدم انسجام ساختار فضایی، یکی از مشخصات نظام شهری است، لذا شناخت و تحلیل آن در کلیه مناطق کشور جهت شناختن تفاوت ها و پیوندها، امری اجتناب ناپذیر است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است که با تأکید بر شاخصهای مختلف مدل نخستشهری به بررسی نظام شهری شهرستانهای استان فارس طی سال های 1365 تا 1390 پرداختهاست. جهت تحلیل دادهها عمدتاً از دادههای منتشر شده توسط مرکز آمار ایران استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از این است که در اکثر شهرستان ها، شاخص های نخست شهری نشان دهنده تشدید پدیده نخست شهری است و از میان شهرستان ها، لارستان دارای متعادل ترین وضعیت و شیراز بحرانی ترین وضعیت را دارا هستند

کلیدواژه ها:

سیستم شهری ، توسعه پایدار ، مدل نخست شهری ، استان فارس