مولفه های طراحی پارک های دوستدار کودک با هدف آموزش کودکان

کودکان به لحاظ ویژگیهای روانشناختی و رابطهای که به لحاظ ادراکی و رفتاری با محیط برقرار می کنند، با دیگر گروههای جامعه شهری متفاوت هستند. همواره یادگیری و آموزش کودکان به عنوان اساسو آینده هر ملتی دارای اهمیت بالایی بوده است. در همین راستا فضاهای باز محله ها و پارک ها با ارائه فرصت هایی که در محیطهای داخلی وجود ندارد، می توانند محیط مناسبی برای آموزش و یادگیریمسائل گوناگون کودکان باشند. بنابراین، محیطهای باز شهری هنگامی که در یادگیری کودکان نقش داشته باشند، معنادارتر و مفیدتر خواهند بود. پژوهش حاضر در ابتدا بر مفهوم روابط کودکان با محیط ومحیطهای یادگیری تمرکز کرده و نقش محیط فیزیکی را در یادگیری آنها مورد بررسی قرار میدهد. همچنین در این مقاله سعی بر این بوده است، با ارائه مثال هایی ماهیت محیط های باز یادگیری راتبیین کرده و اینکه فضاهای باز پارک ها می بایست دارای چه مولفه هایی برای یادگیری کودکان داشته باشند. لازم به ذکر است که مطالعه حاضر به روش تحلیل محتوا بوده، که با بررسی مفاهیم و رویکردهاینظری مربوطه به تحلیل و ارزیابی آنها نیز پرداخته شده است. در این راه با مطالعه، دسته بندی و تحلیل نظریات گوناگون مولفه هایی در اختیار طراحان قرار می گیرد و این موارد در فرآیند یادگیری کودکان نقش موثری خواهند داشت. نتایج نشان می دهد، ارتباط با محیط، طبیعت، بازی و آموزش از مهمترین مولفه های طراحی پارک های دوستدار کودک می باشند.

کلیدواژه ها:

فضاهای باز ، محیطهای یادگیری ، کودک ، پارک ، محیط زیست