بررسی سکوت قانون درباره زنده شدن پس از اعدام تعزیری با نگاهی به نظر حقوقدانان وفقها

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک بلای اجتماعی پدیده ی شوم و خانمان سوز به شمار می آید تمامی جوامعه انسانی و بیشتر دولت ها بر این موضوع اتفاق نظر دارند که مواد مخدر و جرائم ناشی از آن نسل بشریت را مورد تهدید قرار داده و مورد تهدید قرار میدهد. بنابراین صاحب نظران معتقدند که حل این معضل اجتماعی نیز مبارزه ای مستمر از ابعاد نظامی انتظامی و سیاسی تا تلاش های اقتصادی و فرهنگی است در کشور ما یکی از ابزار های مقابله با این پدیده اعمال مجازاتهای شدید و سنگین بوده و مجازات اعدام و حبس های طولانی مدت به عنوان نمونه هایی از پیشگیری های کیفری در نظر گرفته شده است. هدف این پژوهش با توجه به نظراتی که با مقابله فقهی و حقوقی مجازات اعدام در جرائم مواد مخدر به دست می آید بررسی نظریات حقوقدانان و فقها درباره اعدام و نحوه اجرای مجدد پس از زنده شدن اعدامی میباشد در نهایت در خصوص امکان تعیین مجازات اعدام و توجیه فقهی آن در مورد جرائم مواد مخدر تنها از ۳ طریق افساد فی الارض تعزیر شرعی و حکم حکومتی امکان پذیر است با بررسی متون فقهی و ادله ی شرعی میتوان گفت که توجیه مجازات اعدام در قالب فساد فی الارض و تعزیر شرعی فاقد و جاهت شرعی و غیر منطبق با موازین اسلامی است تنها راه باقی حکم حکومتی و رعایت مصلحت جامعه میباشد. بنابراین برای حفظ دین و نظام اسلامی زمانی که مصلحت اقتضاء نماید ولی امر میتواند از باب احکام حکومتی مجازات اعدام پیش بینی کند.