نگاهی ایماژیستی به دستور زبان عشق

دستور زبان عشق ۱۳۸۶ عنوان آخرین مجموعه ی شعر قیصر امین پور است که در چندی از اشعار آن میتوان ویژگی های مکتب ایماژیسم را بازجست ایماژیست ها ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۷ م. با نگاهی به تصویر های ساده و طبیعی اشعار چینی و هایکو ژاپنی و با آزاد ساختن شعر از بند کلیشه ها با زبانی نو افکار و احساسات شاعرانه بیان کردند تصویر در نظر نگاه آنان صرفا جنبه ی تزئینی نداشت بلکه اساس شعر بود هدف ما در این نوشتار این است که با روش تحلیلی و با استفاده از مبانی نظری مکتب ایماژیسم و پیشینه سرایش این نوع شعر در فرهنگ ایرانی تصاویر موجود در اشعار هایکووار آخرین مجموعه شعر امین پور را بررسی نماییم. این اشعار با مصراع هایی کوتاه و با بیانی صریح تصاویر شعری رابه ساده ترین و جزء نگرانه ترین شکل بیان میکنند اما اشیاء و موقعیت های شعری امین پور در پس سادگی کودکانه شان رمزوارند و کلمات در چینشی هنری به چیزی فراتر از یک تصویر صلب ارتقا میابند. شاعرصحنه هایی از روزمرگی را میسازد که در پس آن حس عمیقی پنهان است این اشعار ذهن مخاطب را از مواجه ی حسی با امر زیبا متلذذ میکنند اما در این حد متوقف نمانده و وی را با جهان ذهنی و نمادین رخ به رخ میکنند.