سنتز و بررسی استحکام مکانیکی پلیمر معدنی آلومینوسیلیکاتی

در این پژوهش ابتدا با استفاده از متاکائولین و محلول فعال ساز سیلیکات سدیم اصلاح شده با هیدروکسید سدیم و میکروسیلیس نمونه های ژئوپلیمری سنتز گردیدند. سپس استحکام فشاری و خمشی نمونه ها اندازه گیری شد. مقادیر بهینه برای استحکام فشاری 55Mpa . برای استحکام خمشی 25Mpa به دست آمد. از روش الگوی پرش پرتو ایکس برای نشان دادن آمورف بودن محصول و از طیف سنجی فروسرخ برای شناسایی پیوندهای مولکولی ژئوپلیمرها استفاده شد. برای بررسی رفتار حرارتی و واکنش های احتمالی رخ دهنده از تکنیک آنالیز حرارتی هم زمان استفاده گردید و نتایج آن نشان دد که تنها رخ دادن واکنش هیدروکسیل زدایی و سینتر شدن ویسکوز محتمل هستند. از روش میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مشاهده ریزساختار ماده استفاده شد؛ ماده دارای ریزساختار همگن و بدون حضور فازهای بلورین یا ناخالصی بود. برای نشان دادن نانوساختار ماده از میکروسکوپ الکترونی عبوری استفاده گردید. تصاویر به وضوح نشان دهنده رسوب ژل چگال شده محتوی گونه های پلیمری و آلومینائی در اندازه های 1 تا 10nm می باشد که تخلخل های میکرو و مزو در میان آنها توزیع شده اند.

کلیدواژه ها:

استحکام مکانیکی ، پلیمر معدنی آلومینوسیلیکاتی ، نانوساختار