بررسی معماری اقلیمی حیاط مرکزی در بناهای مسکونی بومی در شهر کرمانشاه

حیاط یکی از عناصر معماری مسکونی بومی است که در مناطق مختلف و تحت تأثیرعوامل محیطی و اقلیمی، ساختار متفاوتی به خود گرفته است. باتوجه به این مهم الگوی حیاط در اقلیم سرد چگونه می تواند در سرمایش و تهویه در فصل گرم و گرمایش در فصل سرد موثر باشد وهدف اصلی پژوهش، بررسی الگوهای معماری- اقلیمی حیاط در بناهای مسکونی بومی شهر کرمانشاه در منطقه سرد است. با توجه به اینکه اهمیت حیاط در شهر کرمانشاه کمتر مورد توجه بوده لذا ضرورت این پژوهش احساس می شود. روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر داده کیفی،از نظر اهداف نظری و کاربردی ونوع مطالعه و ماهیت پژوهش تحلیلی، مقایسه ای و توصیفی می باشد. بدین منظوربر اساس تقسیم بندی اقلیمی کوپن، به تشخیص اقلیم کرمانشاه که جز منطقه سردسیر ایران و جز ریز اقلیم می باشد می پردازیم. بر این اساس حدود 12 نمونه مسکونی بررسی شده اند که نتایج حاصل بررسی ساختار کالبدی در DS میان نمونه های انتخاب شده است. از نتایج به دست آمده می توان گغت که ساختار کالبدی حیاط در شهر کرمانشاه دارای اقلیمی مشابه است و درون گرا بوده و ارتباط بسیار کمی با محیط خارج دارند و در خانه های حیاط مرکزی مناطق سرد، اطاق های سمت شمالی حیاط که رو به آفتاب هستند وسیع تر و مهمتر می باشد و هر چه از سرمای منطقه کاسته می شود سمت پشت به آفتاب یعنی بخش جنوبی اهمیت بیشتری پیدا می کند. و همچنین وجود فضاهای بسته در جهت های مختلف حیاط، امکان تغییر مکان در شرایط فصلی مختلف را فراهم می سازد که موجب تاثیر الگوی حیاط در سرمایش و گرمایش اقلیم سرد می شود.

کلیدواژه ها:

معماری اقلیمی ، حیاط مرکزی ، مسکن ، کرمانشاه