عوامل موثر بر طراحی معماری پایدار

بدون شک پیشرفت تکنولوژی ضرورتی است که از آن نمی توان چشم پوشید، ولی این عامل نباید ارزش های ما را خصوصا در زمینه پایداری مخاطره نماید. کاربرد مفاهیم پایداری در معماری، مبحثی تازه را به نام معماری پایدار، معماری اکولوژی، معماری سبز و معماری زیست محیطی باز کرده است که همگی اینها دارای مفهوم یکسانی هستند و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند. اصطلاح پایداری نخستین بار در سال 1986 ( توسط کمیته ی جهانی گسترش محیط زیست ) مطرح شد. به معنی رویارویی با نیازهای عصر حاضر، بدون مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان. به طور کلی کاربرد مفاهیم پایداری همان معماری پایدار است که از جمله معماری اکوتک، معماری و انرژی، معماری سبز و... معماری و شهر برای انسان قبل مدرن، محصول خلاقانه ای بود که نتیجه محدودیت های اقلیمی و سازه ای از طرفی و باورهای جمعی افراد از طرف دیگر بود. معماران نیز همسو با سایر دست اندرکاران در پی یافتن راه کارهای جدیدی برای تامین زندگی مطلوب انسان هستند. بدیهی است که فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت. وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد. در این مقاله سعی داریم به تبیین توسعه و طراحیپایدار بپردازیم و با طرح راه کارهایی، زمینه ی تحقق این باور را ایجاد نماییم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طراحی پایدار ، معماری پایدار ، پایداری زیست بوم