بازشناسی عوامل هویتی بافت تاریخی دزفول و کاربرد آنها در توسعه شهر

ساختار شهرهای کهن، استعداد و قدرت حیات و زندگی را دارد و پدیده ای ماندگار است . ساکنان یک شهر به این فضاهای ماندگارنیاز دارند تا به آنها تعلق داشته باشند ومعنای سکونتشان را از گذشته ای دیرین تا به امروز درک نمایند . «کوین لینچ » ماندگاری رامیزان مقاومت عناصریک شهر در برابر فرسودگی و زوال و دارا بودن توانایی فعالیت طی دوره طولانی تعریف میکند. این پدیده ماندگاردر مقطعی از حیات طولانی مدت خود بر اثر تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی انقلاب صنعتی، با تغییر شکل و شالوده مواجهشده است . آنچه که امروزه بر ضرورت باززنده سازی و احیای این جزیره های تجزیه شده در درون شهر می افزاید، نیاز به ایجادارتباطی منطقی ومنسجم بین فضاهای قدیم و جدید در جهت حفظ و تقویت یکپارچگی و هویت شهر است. در این مطاله سعی شدهتا با مروری گذرا بر ادبیات احیا وبازسازی بافت های کهن، رویکردی مناسب در جهت شناخت و بررسی سیر تحول ساختار فضاییبافت قدیم دزفول در مقاطع تاریخی مختلف تا به امروز، اتخاذ گردد.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، دزفول ، توسعه شهری