اشتراک گذاری طیف در بین سیستم های همزیست کننده رادیوشناختی با کاهش تداخل خطی

سرعت پیشرفت و رشد سیستم های بی سیم باعث فراگیر شدن شبکه های بی سیم در همه ی دنیا شده است. با فراگیر شدن شبکه های بی سیم، روش های تخصیص طیف رادیویی کنونی کارساز نیستند و باید از روش های اشتراک گذاری بطور موثر استفاد نمود زیرا تراکم بالا سبب ایجاد تداخلدر سیستم های همزیست کننده و محدودیت در اشتراک گذاری طیف می شود. در این مقاله به دنبال بهبود کارآیی سیستم های اشتراک گذاری طیف در شبکه های رادیوشناختی هستیم. بدین منظور ابتدا یک مدل سیستم اشتراک گذاری طیف رادیوشناختی را در نظر گرفته می شود. در مدل ارائه شده، تداخل حاصل از سیستم های همزیست کننده دیگر باعث کاهش کارآیی سیستماشتراک گذاری طیف می شود. برای بهبود کارآیی سیستم اشتراک گذاری طیف، روش کاهش تداخلی مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد که در این روش هر یک از سیستم هایاشتراک گذارنده طیف می توانند تداخل حاصل از سیستم های همزیست کننده دیگر را حذف کنند. کارآیی روش کاهش تداخل را با معیار ضرایب حاصل از حذف تداخل کننده ها مورد بررسی قرارمی گیرد. در نهایت نشان داده می شود که با استفاده روش کاهش تداخل خطی می توان کارآیی سیستم های همزیست کننده رادیوشناختی را بهبود داد.

کلیدواژه ها:

سیستم های همزیست کننده ، رادیو شناختی ، کاهش تداخل ، تداخل تجمعی