بهینه سازی حد بار پذیری شبکه و شاخص های آن

تولید پراکنده در حقیقت به معنی تولید توان الکتریکی با استفاده از ژنراتورهای کوچک محلی می باشد. از جمله مواردی که استفاده از واحدهای تولید پراکنده را توجیه پذیر می کند می توان به مسائلی نظیر مسائل اقتصادی در توسعه تولید، کاهش آلودگی محیط زیست، بالا بودن بازدهی این منابع در تولید ، بالا بردن کیفیت برق رسانی به مشتریان، کاهش تلفات در شبکه ، بهبود پروفیل ولتاژ، آزاد سازی ظرفیت شبکه و بسیاری از موارد دیگر اشاره نمود. برخی نظریه ها براین اساس است که نفوذ حوزه تولید پراکنده میتواند موجب تمرکززدایی توان گردد بنحوی که نیازی به شبکه های انتقال یا مولدهای بزرگ متمرکز نباشد. اما برخی دیگر معتقدند که تولید پراکنده فقط می تواند به عنوان یک مکمل در کنار مولدهای متمرکز بزرگ مورد استفاده قرار گیرد و از آن برای جبران کمبودهای انرژی استفاده شود. در کنار مطالب فوق، نظر به نقش غیر قابل اغماض تولیدات پراکنده در افزایش امنیت سیستم قدرت بر آن هستیم تا در این پژوهش به مطالعه بکارگیری تولیدات پراکنده در راستای تحقق این مهم بپردازیم. بر اساس تئوری حاکم بر امنیت سیستم های قدرت، ناپایداری سیستم قدرت ممکن است به صورت ناپایداری زاویه ای رتور و یا ناپایداری ولتاژ بروز کند. ناپایداری ولتاژ که مد نظر این مطالعه می باشد عبارت است از توانائی سیستم قدرت برای حفظ ولتاژ ماندگار قابل قبول در تمام شین های سیستم در شرایط عادی عملکرد و پس از افزایش تقاضای بار یا تغییر در وضعیت سیستم. علت اصلی وقوع ناپایداری ولتاژ کمبود منابع کافی تامین کننده توان راکتیو در شبکه است. نظر به اهمیت مقوله ی پایداری استاتیکی ولتاژ در سیستم های قدرت (حد بار پذیری استاتیکی سیستم ها) ، در این پژوهش سعی داریم که با بهره گیری از منابع تولید پراکنده، حد بارپذیری یک سیستم قدرت را بهبود دهیم.

کلیدواژه ها:

توان تولید ، بار پذیری شبکه ، سیستم های قدرت