ارزیابی قابلیت مدل EPM جهت برآورد فرسایش و رسوب راهی بسوی مدیریت حوضه های آبخیز (مطالعه موردی: حوضه کاکارضا در استان لرستان)

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,688

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WRM03_340

تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1387

چکیده مقاله:

وجود منابع آب و خاک که اساس زندگی انسان بر پایه آن استوار است از اهمیت زیادی برخوردار می باشد . امروزه به دلیل افزایش جمعیت و محدودیت منابع مذکور، ضرورت مدیریت اصولی برای استفاده شایسته از این منابع ارزشمند را می طلبد. نظر به اینکه سالانه هزاران تن از خاکهای حاصلخیز کشور در اثر عوامل فرسا ینده از پهنه های اراضی جنگلی، مرتعی و زراعی شسته شده و به مناطقی انتقال می یابد که نه تنها استفاده ی مجدد از آنها امکان پذیر نخواهد شد، بلکه خسارات فراوانی که در اثر انباشت رسوبات حاصل می گر د، در پاره ای موارد جبران ناپذیر می باشد. پر شدن مخازن سدها و شبکه های انتقال آب، کاهش عمر مفید سدها، کاهش حاصلخیزی خاک و ... از پدیده ه ای مخر ب فرسا یش در حوضه ها ی آبخیز است . از آنجا که احداث ایستگاههای رسوب سنجی پرهزینه بوده و از طرفی اجرای اقدامات حفاظتی در راستای مدیریت بهینه و اصولی در حوضه های آبخیز فاقد ایستگاه رسوب سنجی و در نتیجه آمار رسوب اجتناب پذ یر است، لذا استفاده از مدلهای تجربی برای ارزیابی و برآورد فرسایش و رسوب در چنین حوضه هایی رایج شده است . یکی از این مدلها، روش پتانسیل فرسایش می باشد. این مدل قادر است که میزان رسوب آبخیزها را بصورت کمی، برآورد نماید و یک پشتیبان مهم برای کارفرمایان و مدیران طرحهای آب و تکمیل مدیریت منابع آب و خاک می باشد.در این بررسی مدلEPM در بخشی از حوضه آبخیز کاکارضا در استان لرستان مورد واسنجی فرار گرفت . بدین نحو که با توجه به داده های پایه مدل و بکارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی در یک دوره آماری 25ساله میزان رسوب در منطقه مورد مطالعه برآورد و با آمارمیانگین رسوب اندازه گیری شده در ایستگاههای رسوب سنجی مقایسه گردید. نتایج بررسی نشان داد که مدل ای پی ام ، 24/3 درصد با آمارمشاه ده شده اختلاف داشت و لذا مدل مذکور در آبخیز نیمه مرطوب از دقت کافی برخوردار نیست.

نویسندگان

زیبا پیرمحمدی

دانش آموخته کارشناسی ارشد جنگلداری دانشگاه تهران

مرضیه چهری

دانش آموخته کارشناسی ارشد محیط زیست دانشگاه تهران

جهانگیر فقهی

استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

قوام الدین زاهدی امیری

دانشیاردانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :