کارشناس ارشد حقوق بین الملل از دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

آزادی مشروط مبنی بر این فکر است که دادرس به هنگام انشای رأی و تعیین مجازات حبس، نمی تواند میزان دقیق تأثیر آن را در اصلاح و تربیت مجرم پیش بینی کند. این تأثیر را، بعد از اجرای مقداری از کیفرف بهتر می تواند تشخیص داده و مورد ارزیابی قرار دهد. چه بسا پیش از انقضای مدت حبس مقرر از سوی دادگاه، زندانی نشان دهد که مجازات اجرا شده درباره او حسن اثر داشته است؛ و اقامت در زندان و به کار بستن دستورات و توصیه های قاضی اجرای احکام و اجرای برنامه های آموزشی و تربیتی، موجبات تنبیه و اصلاح مجرم را فراهم ساخته و او را برای ورود به زندگی شرافتندانه اجتماعی آماده کرده است. در این صورت معقول نخواهد بود که مجرم اصلاح شده، بقیه مدت محکومیت خود را در زندان سپری کند؛ زیرا هدف از اجرای کیفر، تأمین شده است و دیگر برای ادامه بازداشت دلیلی وجود ندارد. به همین مناسبت بهتر است که زندنی آزادی خود را بازیابد. اما نه به طور ملق و کامل، بلکه به صورت مشروط و محدود؛ به این معنی که هرگا در مدت معین، مرتکب جرم جدیدی نشود و دستوراتی را که دادگاه توصیه کرده و قاضی اجرای احکام به آن نظارت می کند را به خوبی اجرا نماید و قوانین و مقررات را نقض ننماید، آزادی او قطعی باشد و الا به زندان اعاده گردد و بقیه دوران محکومیت خود را در زندان به سر برد.

کلیدواژه ها:

آزادی مشروط ، اختیارات قاضی ، شرایط و تشریفات آزادی مشروط ، دلایل قبول آزادی مشروط