موجبات خاص طلاق به درخواست زوجه در فقه امامیه و قانون مدنی

حق طلاق با توجه به آیات و روایات در دست مرد است اما در مواقع ضرورت، زن نیز می تواند آن را در اختیار گیرد؛ و بدین طریق از حق طلاق استفاده کند، در این مقاله به موارد خاصی که قانونگذار به زن اجازه گرفتن طلاق از شوهر را داده است، نگاهی ویژه شده است و موارد مختلف نشوز شوهر از جمله نپرداختن نفقه، خودداری شوهر از ایفای وظایف زناشویی و سوء معاشرت شوهر با زن (بد رفتاری شوهر نسبت به زن) مورد مطالعه قرار گرفته است. وجود امراض مسری صعب العلاج، غیبت طولانی و بی خبر شوهر از زن و حق وکالت زوجه در طلاق از نمونه هایی است که در قانون مدنی ایران و در فقه پویای شیعه مورد دقت نظر واقع شده و به زن اجازه داده است در این گونه موارد بتواند برای رهایی از درد و رنج در زندگی و به عنوان آخرین راه علاج و درمان مشکلات در زندگی خانوادگی از آن ها استفاده کند. مطابق تبصره ماده 1133 قانون مدنی زن در موارد محدودی می تواند از دادگاه تقاضای طلاق نماید. این موارد عبارت اند از:• خودداری یا عجز شوهر از دادن نفقه (ماده 1129 ق. م)• غیبت شوهر بیش از چهار سال (ماده 1029 ق. م). • وکالت زن در طلاق (ماده 1119 ق. م) • عسر و حرج زن (ماده 1130 ق. م).

کلیدواژه ها:

طلاق ، قانون مدنی ، عسر و حرج