ارائه یک مدل ترکیبی برای اولویت دهی احداث نیروگاه با منابع تجدیدپذیر با در نظر گرفتن اهداف توسعه پایدار (مطالعه موردی: کشور ایران)

کمبود سوخت های فسیلی، بحران جهانی نفت و همچنین افزایش آگاهی های زیست محیطی، پذیرشعمومی از نیروگاه های سنتی نظیر نیروگاه های گازی را به طور پیوسته در کشورهای در حال توسعهکاهش داده است. از این جهت تصمیم گیرندگان در زمینه انرژی نیازمند به ابزارهایی جهت پشتیبانیتصمیم گیری جهت انتخاب بهترین جایگزین برای نیروگاه های سنتی با سوخت تجدیدپذیر هستند.در این تحقیق برای حمایت از تصمیم گیرندگان، یک ابزار ارائه می شود که در آن به بررسیجنبه های فنی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی برای احداث نیروگاه های با سوخت هایتجدیدپذیر می پردازد. سپس یک روش تحقیق با استفاده ترکیبی از ابزارهای روش تحلیل سلسلهمراتبی و روش تاپسیس فازی برای حل مسئله تصمیم گیری چند معیاره فازی و وزن دهی و رتبه بندینیروگاه های تولید برق با استفاده از منابع پایان ناپذیر با قابلیت در نظرگرفتن معیارهای کیفی و کمی،ارائه می گردد. هدف مدل پیشنهادی ارزیابی نیروگاه های مختلف و شناسایی بهترین نیروگاه با توجهبه معیارهای فنی و اهداف توسعه پایدار است. برای درک بهتر روش پیشنهادی، یک مطالعه موردیدر کشور ایران که یک کشور با وابستگی شدید اقتصادی به نفت است، مطرح می گردد و در آن 5نیروگاه تولید برق در ایران با توجه به ظرفیت های این کشور، مورد بررسی و اولویت بندی قرارمی گیرند که نیروگاه برق آبی بالاترین رتبه را با توجه به اهداف فنی و توسعه پایدار کسب می کند.

کلیدواژه ها:

تاپسیس فازی ، تحلیل سلسله مراتبی ، انرژی تجدیدپذیر ، تصمیم گیری چند معیاره فازی