نگرش مهندسی ارزش در طراحی پارک اکولوژیکی

با تخریب زیستگاههای طبیعی و گسترش شهر بهمنظور ایجاد هماهنگی بین شهر و طبیعت، طراحی منظر پایدار در محیط شهری اهمیت یافته است. دستیابی به منظری پایدار شهری ضرورت احداث پارکهای اکولوژیک را خاطر نشانمیسازد. طراحی محیط طبیعی انسان ساخت منطبق بر اصول پایداری و نیز بکارگیری شیوههای فعالیت آموزشی برای مردم جهت برقراری ارتباط بین آنها و محیطزیست یک توان منحصربهفرد تلقی گشتهاست. از چالشهای ایجاد پارکهایاکولوژیکی، محدودیت آگاهی و عدم وجود اصول کامل برای پایداری و چندپارگی نهادها و آموزش میباشد. مهندسی ارزش، با استفاده از روش سیستماتیک و خلاقانه و بر پایه کارتیمی و مشارکت ذینفعان و نهادهای مختلف، کارا در حل مسائل پیچیده عمل نمودهاست. هدف مهندسی ارزش شناسایی و حذف هزینههای کیفیت و کارایی یک محصول یا خدمتدر طول عمر میباشد. اگر رسیدن به اهداف از طریق حداقل کردن منابع غیرقابلتجدید و استفاده از منابع تجدیدپذیر، کاهش اثرات منفی بر محیط زیست صورت گیرد میتوان به مفاهیم پایداری از طریق فرایند مهندسی ارزش دست یافت. در این پژوهش علمی کاربردی با استفاده از روشهای مطالعه کتابخانهای و میدانی، پیرامون پایداری اکولوژیکی پارکهای شهری، معیارهای پارک اکولوژیکی تعیین و دستهبندی میگردد و از آن به عنوان معیارهای پایداری در روششناسی مهندسی ارزش استفاده میشود. نتایج آن میتواند فرصت مناسبی جهت طراحی پارکهای اکولوژیکی توسط اعضای تیم ارزش و ذینفعان فراهم نماید و سبب برجستهشدن اهداف پایداری و دستیابی به آن در فرایند مهندسی ارزش گردد.

کلیدواژه ها:

پارک اکولوژیکی ، طراحی پایدار ، مهندسی ارزش