ارزیابی روش کاشت پیچ و تأثیر آن بر مشخصات مکانیکی نمونه های مقاوم سازی شده با CFRP تحت بارگذاری خمشی

با وجود تمام ویژگیهای شاخص کامپوزیتهای FRP در حوزه مقاوم سازی، یکی از بزرگترین ضعف های این روش،جداشدگی این ورقها از سطح بتن می باشد. هم پایه نبودن ماتریس این دو نوع کامپوزیت، نیاز به آماده سازی سطحی برایپیوند مناسب ورق با بتن را تشدید می کند. تاکنون روش های متنوعی برای بهبود کیفیت پیوند کامپوزیت با سطح بتن مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته و امروزه در سطح بین المللی اجرا می شوند. اما استفاده از حداکثر مقاومت ورق با هزینه های اجرایی پایین تر نیاز به مطالعات و آزمایش های بیشتر دارد. در این پژوهش، دو روش مختلف جهت بهبود پیوند ورقبا سطح بتن مورد بررسی قرار گرفت. نخست با ایجاد شیارهای موازی در سطح تماس کامپوزیت با بتن و سپس با کاشت پیچ فولادی سر خزینه، آغشته شده به رزین اپوکسی در سوراخ های تعبیه شده روی سطح پیوند بتن با کامپوزیت، افزایشمقاومت نمونه بتنی به کمک کامپوزیت مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور 21 نمونه منشوری به ابعاد 500×100×100میلیمتر با بتن رده C35ساخته شد. نمونه ها در دسته های سه تایی: فاقد تقویت، تقویت شده با CFRP و شیار روی سطح پیوند، تقویت شده با CFRP و یک ردیف سوراخ و پیچ و تقویت شده با CFRP و دو ردیف سوراخ و پیچ مورد آزمایش قرار گرفتند. پس از استخراج نمودارهای نیرو جایجایی، مقاومت خمشی و انرژی شکست نمونه - ها تعیین گردید. نمونه های شیاردار با بیشترین مقدار انرژی شکست حدود 6 برابر نمونه های شاهد، سختی خمشی از خود نشان دادند و نمونه های دارای یک ردیف سوراخ و پیچ با بیشترین مقاومت خمشی حدود دو برابر نمونه های شاهد از خود مقاومت نشان دادند.

کلیدواژه ها:

پیچ سرخزینه ، جداشدگی ، انرژی شکست ، شیار زدن ، ورق FRP ، مقاوم سازی