تعلیم و تربیت دینی و ترویج فرهنگ اسلامی

تعلیم و تربیت دو مفهوم اساسی و مهم در حیات علمی و معنوی بشر است.یکی از مهم ترین مکاتب تربیتی، مکتب اسلام است که نسبت به سایر مکاتب دیگر در تعیین سرنوشت انسان ها نقش به سزایی دارد.نظریه اسلامی تعلیم و تربیت متضمن تبیین ها و تجویزهایی استکه علاوه برمومنان، برای تربیت همه انسان ها کمک کننده است و می تواند تعیین اهداف، سیاست گذاری، برنامه ریزی و اقدامات آموزشیرا در جوامع گوناگون جهت دهی کند.دین مبین اسلام هدف تعلیم و تربیت را راه رسیدن به سعادت که همان قرب الهی است می داند.همه دانشمندان بر این واقعیت اذعان دارند که انسان موجودی پیچیده و تکامل یافته است.انسان استعداد های بالقوه بسیاری دارد و برای رسیدن به کمال انسانیت این استعداد ها باید بالفعل شوند.تحقق هدف های آفرینش انسان تنها در پرتو تعلیم و تربیت میسر است؛ به این منظورخداوند متعال انسان را به نیروی عقل و ابزار معرفت تجهیز کرد و پیامبرانی را با براهین روشن، برانگیخت و رسالت سنگین تعلیم و تربیت را به آنها سپرد.از این رو تعلیم و تربیت مهم ترین بخش ادیان آسمانی، به خصوص اسلام را تشکیل می دهد. دین اسلام انسان را گل سرسبد آفرینش، حاکم و مسلط بر همه پدیده ها، فنا ناپذیر، صاحب روحی غیر متناهی و دارای خصوصیات متعدد و متفاوت می داند کهکمال و سعادت او در گرو شناخت و رشد وتعالی همه ارزش ها و ویژگی ها و فعلیت یافتن تمام استعداد ها است که البته این، جز با هدایت و راهنمایی الهی حاصل نمی شود.مقاله حاضر در قالب مطالعه ای از نوع کیفی - تحلیلی انجام شده است و سعی براین دارد تا ضمن بررسی تعلیم و تربیت دینی و ترویج فرهنگ اسلامی، علت نیاز انسان به تربیت دینی ، تربیت دینی در ایران ، مراحل تربیت اسلامی و در نهایت با ارایه راهکارهایی برای ترویج تربیت اسلامی، گامی موثر در جهت تربیتی اسلامی برداریم.

کلیدواژه ها:

تربیت-دینی- اسلامی