بهبود یک پروتکل مسیریابی مبتنی بر موقعیت در شبکه موردی بین خودرویی

جابه جایی پیوسته مردم و افزایش نیاز به تبادل اطلاعات موجب شده تا مسیریابی بسته ها در شبکه موردی بین خودروییمرکز توجه قرار گیرد. از طرفی ساختار پویای خودروها، منجر به محدودیت در طول عمر لینک های ارتباطی می شود. بنابراینطراحی پروتکل مسیریابی پایدار در این شبکه، برای هدایت بسته ها، امری ضروری است. هدف از این مقاله، ارائه یک پروتکلمسیریابی مبتنی بر موقعیت است که با مد نظر قرار دادن پروتکل GYTAR و اعمال بهبودهایی در آن، در تلاش است تابسته ها را به صورت گام به گام و مستقل از زیرساخت، از طریق مسیرهای متصل هدایت کند. روش پیشنهادی با تقسیم فضایشهری به دو ناحیه مسیرمستقیم و تقاطع، چهارچوب ارتباطی مناسبی را در هر مرحله فراهم می نماید. در این روش، تراکم هرمسیر و هدایت داده های ترافیکی، نقش موثری در تصمیم گیری داشته و محاسبه آن با دقت بالاتری انجام میشود. در اینپروتکل، هر گرهی دریافت کننده بسته در تقاطع، با استفاده از معیار فاصله و تراکم جهتی هر مسیر، تقاطع بعدی را به صورتداینامیک انتخاب کرده و هر گره دریافت کننده بسته در مسیر تعیین شده، با بکارگیری استراتژی ارسال حریصانه بهبودیافته،بسته را از طریق گام بهینه بعدی به سمت مقصد هدایت می نماید. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که روش پیشنهادی، به سببمحاسبه تراکم با دقت بالاتر و تصمیمگیری با توجه به چند معیار، نرخ تحویل بالاتری در هدایت بسته های ترافیکی و اطلاعاتیدارد و میانگین تاخیر انتهابه انتها در آن کمتر است.

کلیدواژه ها:

شبکه موردی بین خودرویی ، پروتکل مبتنی بر موقعیت ، تراکم ، ارسال حریصانه بهبود یافته