تعامل دین و سیاست در ترکیه و تاثیر آن بر ساخت سیاسی دینی مصر در دوره اخوان المسلمین (2013-2011)

، دین و سیاست و تعامل این دو مولفه در عصر تغییرات نوین سیاسی - اجتماعی خاورمیانه در سال 2010 اگرچه نه به عنوان مهمترین موضوع اما به عنوان یکی از اساسی ترین مسائل مورد سنجش و بازبینی در ترسیم چشم انداز نظام آتی جوامع متحول خاورمیانه محسوب می گردد .شکل گیری فرصت سیاسی مناسب در جهت بازسازی در ارجاع سیاسی عملی گفتمان های مختلف در جنبش ها، مبین بروز گفتمان های متحول در جوامع دچار دگرگونی است خروجی اسلام-گرایی و نیروی شاخص آن در جنبش مصر، ارائه سیاست راهبردی موفق در ایجاد ساختار تعاملی دین و سیاست، با توجه به زیرساختارهای متعارض در مصر، میزان قابلیت و توانایی تاثیرگذاری الگوی ترکیه به عنوان یک راهبرد سیاسی اسلامی تجربه شده در منطقه، محوریت تلاش این نوشتار را تشکیل می دهد. با توجه به این مسئله، پرسش اساسی اینست که اسلام گرایان مصر (اخوان المسلمین) در قدرت سیاسی، در جهت برپایی حکومتی اسلامی چگونه راهبردی عملی را اتخاذ نمودند؟ و در این مسیر وجود تجربه سیاسی حکومت مدنی ترکیه تا چه میزان توانسته است بر ساخت سیاسی جدید مصر تاثیرگذار باشد؟ در این نوشتار، هدف نویسنده بیان این مطلب است که الگوی ترکیه علی الرغم بسیاری از مولفه های مشابه و قابلیت در جهت الگو قرار گرفتن به عنوان یک تجربه سیاسی عملی اسلامگرایی میانه رو، توانایی تاثیرگذاری بر ساخت سیاسی – دینی مصر را نخواهد داشت .این مسئله عمدتا به عوامل و بسترهای متنفذ در محیط درونی مصر بازمی گردد؛ چه بسا این عوامل، موقعیت جریان اسلامگرایان در قدرت سیاسی مصر را متزلزل نماید.