نحوه عملکرد قیر خالص دراتصال لایه های ژئوتکستایل به روسازی آسفالتی

اندودهای سطحی عموماً با قیرهای امولسیونی یا قیرهای محلول اجرا میشوند . اما در صوریتکه لازم باشد روکش آسفالت بلافاصله پس از پخش اندود سطحی اجرا شود در این صورت از قیرهای خالص با درجه نفوذ بالا ( درجه نفوذ در محدوده های 200 -150 یا 300 -200 ) نیز میتوان برای این اندود استفاده نمود . در خصوص اجرای مواد ژئوتکستایل برای تقویت روسازی نیز لازم است اندود سطحی بدقت اجرا شودتا ژئوتکستایل به لایه های آسفالتی و این لایه ها به یکدیگر متصل شوند . اما چنانچه در مورد قیر امولسیون عمل شکست انجام نشده باشد و لایه ی ژئوتکستایل روی آن قرار گیرد ممکن است مانع از شکست و گیرایی امولسیون شود . درخصوص قیرهای محلول نیز مشکلات مشابهی ایجاد شده و امکان نرم شدن ژئوتکستایل در حلال موجود وجود خواهد داشت . درآزادراه تهران - قم برای جلوگیری از مشکلات قیرهای امولسیونی وقیرهای محلول از قیرهای خالص استفاده شده است . اما بدلیل عدم دسترسی به قیرهای با درجه نفوذ بالا صرفا از قیر 60/70 پالایشگاه تهران برای اندود سطحی ( بمنظور چسباندن ژئوتکستایل به روسازی قبلی ) استفاده شده است . در این تحقیق اثرات این قیر در چگونگی اجرا و عملکرداین مواد مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است . نتیجه آن بوده است که استفاده از قیرهای با درجه نفوذ متوسط تا پائین ( نظیر قیر ) 60/70 مناسب نبوده و منجر به شکنندگی قیر میشود . به این ترتیب که در زمستان در اثر کاهش دما این قیر شکننده شده و باعث ایجاد ترک در لایهی ژئوتکستایل ( پوشش داده شده با قیر ) گردیده است . مغزهگیریهای اخذ شده نشان داد که ترکهای ژئوتکستایل اغلب در محل ترکهای قبل رخ داده است . نتیجه نهایی آنکه نباید بعلت عدم دسترسی به مواد مناسب از استانداردها عدول کرده واز مواد نامناسب برای چسباندن ژئوتکستایل به لایه های آسفالتی استفاده کرد .