سیاستهای خانه سازی در شهرهای جدید

تامین مسکن یکی از مهمترین مسائل احتیاجات انسانی برای دستیابی به یک رفاه نسبی و همچنین توسعه پایدار درتمام کشورهای جهان محسوب می گردد. طی قرن گذشته سیاستهای مختلفی برای حل معضل مسکن ارائه و اجرا شده که یکی از این راه حل ها ایجاد مساکن در شهرهای جدید است. شهرهای جدید یکی از شیوه های تمرکز زدایی در جهان است که با احداث آن ها در اطراف کلان شهرها از تراکم زیاد جمعیتی جلوگیری می شود. اما بعضا این شهرها بدون برنامه ریزی و فقط طرح های ضربتی بوده که در جهت جذب جمعیت ایجاد می گردد که با گذشت زمان، خود این شهر ها یکی از معضلات و مشکلات کلان شهرها می گردد؛ لذا در این تحقیق سعی شده است که تجارب جهانی درزمینه برنامه ریزی مسکن در شهرهای جدید را مورد بررسی قرارداده تا مدیران و سیاست گذاران مسکن از این تجارب به عنوان راهنما استفاده نمایند. روش استفاده شده در این مقاله روش تحلیلی توصیفی می باشد و گرد آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که سیاست های منتج به توانمند سازی اقشار مختلف و سیاست زمین و خدمات درتامین مسکن در شهرهای جدید و همچنین ایجاد انگیزه و جذابیت در این شهرها می تواند در تامین مسکن برای گروه های مختلف اجتماعی ثمربخش باشد.

کلیدواژه ها:

شهر جدید ، مسکن ، مکان یابی ، اسکان موثر