بررسی رابطه توانمندسازی روان شناختی با رضایت شغلی و تعهد سازمانی در نمونه ای از دبیران مدارس شهرستان فیروزکوه

در فرایند پیشرفت و توسعه صنعتی جوامع، نیروی انسانی ماهر یک عامل مهم با اثرگذاری بسیار زیاد است. بر این اساس توانمندسازی نیروی انسانی شاغل در سازمانها امری ضروری است. توانمندسازی به معنای اعطای قدرت، مسئولیت و اختیارات بیشتر به کارکنان و مدیران جهت تصمیم گیری و کنترل بیشتر بر مشاغل شان است. به لحاظ نظری به نظر می رسد توانمندسازی می تواند پیامدهایی را به دنبال داشته باشد. از جمله این پیامدها میتواند رضایت شغلی بیشتر و تعهد سازمانی بهتر در کارکنان باشد. رضایت شغلی یک حالت احساسی مثبت یا مطبوع است که پیامد ارزیابی شغلی یا تجربه فرد است. این حالت احساسی مثبت، کمک زیادی به سلامت فیزیکی و روانی افراد میکند. از نظر سازمانی سطح بالای رضایت شغلی منعکس کننده جو سازمانی بسیار مطلوب است که منجر به جذب و بقاء کارکنان می شود. از سوی دیگر تعهد سازمانی نیز به عنوان وابستگی عاطفی و روانی به سازمان در نظر گرفته می شود که بر اساس آن فردی که شدیدا متعهد است، هویت خود را با سازمان معین می کند، در سازمان مشارکت می کند و در آن درگیر می شود و از عضویت در سازمان لذت می برد. سازمان آموزش و پرورش به واسطه برخورداری از ویژگیهای منحصر به فرد (تعدد بسیار زیاد کارکنان، منابع مالی محدود، برخورداری از نیروی انسانی تحصیلکرده و ...) و مشکلات تاریخی مبتلابه واجد ویژگی ها و روابط انسانی و نهادی متفاوت از سازمان های دیگر بوده است. بر این اساس هدف اصلی و پرسش اساسی مورد بررسی در این پژوهش شناسایی رابطه توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و تعهد سازمانی در نمونه ای از دبیران مدارس شهرستان فیروزکوه بوده است.