بررسی و مقایسه میزان انگیزش شغلی بر اساس مدل دو عملی هرزبرگبررسی موردی:اعضای هیات علمی دانشگاههای آزاد اسلامی و شهید با هنر کرمان

در این پژوهش انگیزش شغلی به دو دسته عوامل بهداشتی (حقوق و مزایا، شرایط محیط کاری، روابط متقابل افراد، وسایل و تجهیرات کار و مدیریت و خط مشی) و انگیزشی (ماهیت کار، موفقیت، شناخت و قدردانی، رشد و پیشرفت و مسئولیت) تقسیم می گردد. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی و داده های لازم به کمک پرسشنامه از دو گروه پاسخگویان جمع آوری و سپس با آزمون t، آنالیز واریانس و همچنین میانگین و انحراف معیارمورد تجزیه تحلیل قرار می گیرد. نتایج حاصله نشان می دهد که بین میزان انگیزش شغلی اعضای هیأت دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه شهید باهنر کرمان تفاوت معنی داری وجود دارد. انگیزش شغلی بین اعضای هیأت علمی زن و مرد در هر دو دانشگاه تفاوت معنی داری وجود دارد. انگیزش شغلی بین اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان از لحاظ مدرک تحصیلی فوق لیسانس و دکتری تفاوت معنی داری وجود ندارد در حالیکه این تفاوت در دانشگاه شهید باهنر کرمان معنی دار است. انگیزش شغلی در گروههای متفاوت سنی در دانشگاه آزاد از تفاوت معنی داری بر خوردار است در حالیکه در دانشگاه شهید باهنر این تفاوت معنی دار نیست. انگیزش شغلی در رده های متفاوت سابقه تدریس در هیچکدام از دو دانشگاه از تفاوت معنی داری برخوردار نیست. اهمیت عوامل انگیزش شغلی در دو دانشگاه متفاوت است، بطوری که با اهمیت ترین عوامل ایجاد کننده انگیزش شغلی در دانشگاه آزاد اسلامی ماهیت کار و خط مشی و در دانشگاه شهید باهنر رشد و پیشرفت و مدیریت و خط مشی است. کم اهمیت ترین عامل در هر دو دانشگاه شرایط محیط کاری است. لذا پیشنهاد می گردد تا مسئولین هر دو دانشگاه در خصوص شناخت و قدردانی کمک کنند تا اولا عضو هیأت علمی جایگاه و منزلت خود را در دانشگاه بیابد و بطور رسمی و غیر رسمی از موفقیت های آنان قدر دانی و ثانیا پیشنهاد می گردد تا با فراهم آوردن شرایط سالم محیط کاری موجبات افزایش رضایت آنان را فراهم آورند.