ارائه مدل سنجش کار کودکان با رویکرد اکثریت آراء

پدیده کار کودکان، یکی از معضلات گریبان گیر اکثر شهرهای بزرگ در جهان معاصر است. این پژوهش با ارائه برآوردهایی از آمارها و مؤلفه های کار کودکان در جهان بر اساس گزارش های سازمان بین المللی کار و نیز گزارش ها و مطالعات داخلی در این حوزه؛ به بررسی پدیده کار کودکان با استفاده از مدل آراء اکثریت پرداخته و رابطه بین آموزش عمومی و پدیده کار کودکان با استفاده ازمدل اقتصاد سیاسی آراء اکثریت 1 لاپیل (Epple) و رومانو (Romano) (1996) را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. در این مدل، نظر هر خانوار در مورد نرخ مالیات به منظور سرمایهگذاری روی تحصیلات عمومی و نرخ مالیات تعادلی بر مبنای قانون اکثریت (majority rule) مورد بررسی قرار می گیرد. یافته های تحقیق نشان داده می دهد که توزیع درآمد، عامل مهم و تعیین کننده ای در تعیین میزان کار کودکان است. به ویژه، اگر اقتصاد دارای توزیع درآمد بسیار نابرابر باشد، ارائه عمومی تحصیلات از سوی اکثریت خانوارها حمایت نمیشود. در همین راستا، به منظور ایجاد تعادل بین درآمد و هزینه های مربوطه، بسیاری از خانوارها فرزندان خود را ترغیب به کار کردن می کنند. با این حال، برمبنای توزیع درآمد برابر با درآمد سرانه یکسان، کیفیت بالای آموزش عمومی توسط اکثریت خانوار حمایت میشود و میزان تعادل در کار کودکان کاهش می یابد.