بررسی کیفیت زندگی دربافت فرسوده شهری باهویت تاریخی (محله دباغان وحلاجان شهرقزوین)

رشدسریع شهرها درچنددهه اخیر، سبب بی توجهی به بافت های قدیمی شده است وکیفیت زندگی دراین بافت ها تنزل پیداکرده وروبه فرسوده شدن رفته است . کیفیت زندگی مفهومی چندبعدی است که تاثیرات به سزایی برزندگی ساکنان محدوده سکونتی داردکه مهم ترین تاثیر، رضایت مندی ساکنان ازسکونت دراین بافت ها است. به واسطه بحران کیفیت که درحال حاضر بیشتربافت های شهری درایران باآن مواجه اند، مبحث کیفیت ازلحاظ عملی ازمباحث بنیادین دربرخورد بابافت فرسوده شهری است.نوسازی بافت های فرسوده شهری باتوجه به اهمیت آن درارتقاء کیفیت زندگی ساکنان شهر وبازتولید ارزش های اقتصادی برای پیشبرد اهداف توسعه ای جامعه ، توجه مدیران وپژوهش گران عرصه شهری رابه خودجلب کرده است . این پژوهش درراستای بررسی وارتقاء کیفیت زندگی ساکنان دربافت فرسوده شهری است که بااستفاده ازروش تحلیلی سوات به ارزیابی محدوده موردمطالعه، دباغان وحلاجان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی ، بافت فرسوده ، عوامل فرسودگی ، کیفیت وکیفیت زندگی ، محله دباغان وحلاجان شهرقزوین