مدیریت دانش و ارزش آفرینی در R&D

در دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم کشورهای صنعتی و در حال توسعه روز به روز در جهت استفاده از دانش و منابع اطلاعاتی خود و دیگران گام های استوارتری را برداشته و هر روز در این عرضه شرایط بهتری را برای بهره برداری از دانش بشری و استفاده از داده ها و منابع یکدیگر ایجاد می نماینتد. البته این کار به صورت یک کار تیمی که در آن مدیریت دانش، مشارکت، خلاقیت و نوآوری در جهت رفع نیاز بشری مطرح بوده که این حرکت خود اساس پیشرفت جوامع صنعتی می باشد و کشورهای در حال توسعه هم از آن بی بهره نبوده و از نتایج آن در جهت شکوفایی علمی خود بهره جسته اند. همانطوریکه می دانیم مساله تحقیقات و در کنار آن مراکز تحقیقاتی جزء لاینفک توسعه پایدار هر کشور بوده و جهان با بهره گیری از اینترنت به مساله دهکده جهانی نزدیکتر و نزدیکتر گشت، زیرا جز در این راه راه دیگری برای او باقی نمانده است و در این راستا نقش تحقیقات و مدیریت ها در ایجاد ارزش آفرینی مراکز R&D نقش بسزایی را در توسعه جوامع که منجر به شکوفایی اقتصادی آنان می شود ایفا می نماید. در این رهگذر سعی بر این است که راهکارهایی را که بتوانند از مدیریت دانش به عنوان علمی که اثربخشی خود را در مراکز R&D ها می گذارند و همچنین خروجی آن را که همانا ارزش آفرینی است خصوصا در کشورهای توسعه یافته از منظر همفکری، هم کاری و هم یاری و اشاعه آن در اینگونه مراکز بررسی نموده تا بتوان راهکاری عملی در جهت رشد و شکوفایی کشور عزیزمان ایران برداریم.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، ارزش آفرینی ، کار تیمی ، خلاقیت و نوآوری ، مشارکت