فضاهای آموزشی کودکان خیابانی بارویکرد سلامت محیط شهری

با توجه به اینکه پدیده کانون خیابانی به عنوان معضلی در شهرها وکلان شهرهای جوامع معاصر مطرح می شود در صورت فقدان مراکزی برای نگهداری این کودکان در معرض رها شدن وروی آوردن به کاروزندگی وعوارض منفی وخطرات ناشی از آن قبیل خشونت بهره کشی ، بزه دیدگی ، بزهکاری وانحرافات اجتماعی قرار می گیرند. با توجه به علت غایی آثار معماری که همانا تحقق بخشیدن به نیازهای انسانی می باشد به راحتی می توان نتیجه گرفت که هر چه معماری دربرآوردن نیازهای این کودکان که برای رفع آنها ساخته شده توانایی بیشتری داشته باشد این معماری می تواند برای رسیدن به اهداف خود که همانا در ازمیان برداشتن این معضل اجتماعی است موفق تر باشد . از آنجایی که این گروه از کودکان از امکانات اجتماعی لازم مانند تحصیل وبهداشت آنها گامی موثر بردار وبه آنها فرصت انتخاب برای زندگی بهتر را بدهد. در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فضاهای آموزشیکودکان خیابانی برسلامت محیط شهری پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، طراحی معماری ، کودکان خیابانی