بررسی رابطه برنامه درسی پنهان با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه شهر دهلران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه برنامه درسی پنهان با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه شهر دهلران است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر و پسر شاغل به تحصیل دوره متوسطه، مشغول به تحصیل در سال 95-1394 در شهرستان دهلران که بر اساس آمار سال تحصیلی 1530 نفر (800 پسر و 730 دختر) را شامل می شود نمونه پژوهشی این تهدید بر اساس فرمول کوکران شامل 230 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان دهلران است. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش در سطح آماری توصیفی پیرامون تعیین فراوانی، در صد فراوانی، تهیه، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی و ضریب آلفای کرونباخ ، ضریب هم بستگی پیرسون، آزمون t رگرسیون چند متغیری بود آزمون غیر پارامتریک فریدمن استفاده شده ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسش نامه سازگاری اجتماعی بل که پایانی آن با روش آلفای 0/91 گزارش شده است. و پرسش نامه برنامه درسی پنهان: این پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0/95 به دست آمد. نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر نشان می دهد که اکثریت دانش آموزان منطقه از نظر سازگاری اجتماعی در حد متوسط به بالا قرار دارند نتایج یک تحقیق نشان داد که تعامل معلم و دانش آموز در مرتبه اول، جو اجتماعی در مرتبه دوم اهمیت و امکانات فیزیکی در مرتبه سوم و ساختار سازمانی در مرتبه آخر قرار دارد. نتایج مربوط به فرضیه های تحقیق نشان داد که بین تعامل معلم و دانش آموز کلاس و سازگاری اجتماعی و ساختار سازمانی و همچنین جو اجتماعی یا سازگاری دانش آموزان رابطه مثبت معناداری وجود دارد ولی مؤلفه ساختار فیزیکی مدرسه از برنامه درسی پنهان رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی پنهان ، سازگاری اجتماعی ، مولفه های برنامه درسی پنهان