بررسی تغییرات هورمون لپتین در خانم های مقاوم به انسولین

مقدمه: شیوع زندگی بی تحرکی مشکل سلامتی در جوامع بشر امروزی است. دیابت قندی (دیابت ملیتوس) شامل گروه ناهمگونی از بیماریهای متابولیک است که علائم آنها هیپرگلیسمی و اختلال در متابولیسم کربوهیدراتها ، چربی و پروتئین میباشد.لپتین نقش مهمی در تنظیم مصرف غذا، استفاده از انرژی و وزن بدن دارد، غلظت پلاسمایی لپتین با تغییرات توده چربی بدن تغییر می کند به نحوی که در چاقی زیاد شده و در بی اشتهایی عصبی کاهش می یابد.مواد و روش ها: از خانمهای مراجعه کننده بهآزمایشگاه تعداد 60 نفر جهت گروه کنترل و 60 نفر جهت گروه تست انتخاب می شوند. از مراجعه کنندگان در حالت ناشتا خون گیری به عمل می آید. در خون ناشتا میزان انسولین و هورمون لپتین را با روش بیوشیمیایی و ELISA اندازه گیری می کنیم. یافته های تحقیق: میانگین وانحراف معیار انسولین در گروه کنترل (فرمول در متن اصلی مقاله) و میانگین و انحراف عیار انسولین در گروه تست (فرمول در متن اصلی مقاله ) است و همچنین میانگین وانحراف معیار لپتین در گروه کنترل 6.11 میانگین وانحراف معیار لپتین در گروه تست (فرمول در متن اصلی مقاله) است و همچنین میازن انسولین در گروه تست نسبت به گروه کنترل 51/8 در صد افزایش داشت و میزان لپتین در گروه تست نسبت به گروه کنترل 109 درصد افزایش نشان می دهد.بحث ونتیجه گیری : بین لپتین و انسولین همبسنگی مثبت وجود دارد با افزایش انسولین در افراد مقاوم به انسولین میزان لپتین هم افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

لپتین ، مقاومت به انسولین ، انسولین