بهبود تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی جنوب کشور از طریق طراحیمعماری

با رشد سریع شهرنشینی در سالهای اخیر در ایران، تامین مسکن به یکی از مهمترین مسائل کشور تبیدل شده است. نکته ای که در بررسی روند ایجاد مجتمع های مسکونی در ایران و اهمیت دارد توجه به اصول و معیارهای انسانی در طراحی و برنامهریزی این مجتمعهاست. فاصله این ساختمانها از مجتمع مطلوب برای زندگی مشکل بزرگی است که می توان به آن اهمیت داد. در این پژوهش بعد از تببین روند ایجاد مجتمعهای مسکونی به ابعاد و معیارهای برنامه ریزی و طراحی مجتمعهای مسکونی پرداخته و برخی ازاین اصول را با استفاده از نیازمندیهای پروژه طراحی مورد بحث قرار می دهیم. در نظر گرفتن نیازمندیهای ساکنین محلی و نیز استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و کمک از نظر اساتید، راهنمای اصلی تحقیق می باشد. در مرحله آخر بعد از استخراج احکام متناسب با موضوع اقدام به طراحی یک مجتمع مسکونی در جزیره قشم خواهد شد. تراکم مناسب و وجود فضای باز و در نظر گرفتن جهت وزش باد و تابش خورشید در اقلیم گرم منطقه از مزایای این طراحی به شمار میرود. در ساخت مجتمعهای مسکونی باید نیازهای انسانی بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد تا فضایی مناسب برای زندگی و تامین خدمات و تسهیلات برای ساکنان به وجود آمده و محیطهای مطلوب تشکیل گردد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مجتمع مسکونی ، معیارهای شهری ، معیارهای انسانی ، محیط مسکونی مطلوب