معماری پایدار

با افزایش مشکلات دنیای مدرن، سامانه های پایدار در اولویت سیاسته های کشورهای توسعه یافته قرارگرفت کشوریای در حال توسعه مانند ایران نیز یماکنون در پی اجرای این سیاسه ها در جهت حل مشکلات مخلتف فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و با در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند . مقاله حاضر درباره لزوم توجه با آموزش معماری پایدار در ایران و بررسی امکانات و موانع آن است . هدف این آموزش دستیابی با آگاهی علمی درباره منابع محیطی، اصول اخلاقی، ارزشها و مهارتها در راستای اهداف توسعه پایدار و مشارکت مردم در تصمیم گیری ها است .مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشتر نسبت با مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی اجتماعی و - اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیت و اصلاح نگاه با آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود.هدف از مقاله حاضر آن استفاده از معیارهای توسعه پایدار جهت توسعه پذیر نمودن سامانه های سبز در ایران میباشد. نتیجه آنکه یکی از راههای توسعه بام سبز و توجیه پذیر نمودن آن در کشور تعریف و تحلیل راههای گسترش آن بر مبنای معیارهای توسعه پایدار میباشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، محیط زیست