بررسی اثر بخشی آموزش خودکار آمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین بررسی اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانشآموزان پایه چهارم ابتدایی شهربهنمییراستان مازندران در سال تحصیلی 1395 - 1394 است. روش بررسی :جامعه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهربهنمییر استان مازندران در سال تحصیلی 1395 - 1394 تشکیل می دهد.نمونه این پژوهش برابر یک بررسی آزمایشی، انجام تحقیق با استفاده از پرسشنامه مهارت اجتماعی 24 سوالی استفاده شده است وبه طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند ( 30 نفرآزمایش و 30 نفر کنترل).سپس کارگاههای آموزشی اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان به تعداد 10 جلسه به صورت کار گروهی هفته ای 90 دقیقه بمدت سه ماه در کارگاه آموزشی برگزار شد از اجرای جلسات داده های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت.برای تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس استفاده شده است.ابزار این پژوهش ،پرسشنامه مهارت اجتماعی وهمچنین 10 جلسه اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان به صورت کار گروهی است یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد ،با بدست آوردن میانگین نمرات قبل وبعد از مداخله در دو گروه آزمایش وکنترل نتایج نشان داد که کارگاه آموزشی اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان دختر ومعنی داری آن درسطح( P<./.5 )،می توان چنین استنباط نمود که بین دو گروه از نظر مهارت اجتماعی ،تفاوت معنا داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری:نتایج ،حاکی از وجود تفاوت معنی داری بین مهارت اجتماعی بود یعنی کارگاههای آموزشی اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان را افزایش می دهد. یافته های این پژوهش پیشنهاد می کند که دانش آموزان دختر وپسر دردیگرمدارس وآموزش وپرورشهای استان مازندران واستانهای دیگرکشور ایران شناسایی واز طریق مداخلات روانشناختی از قبیل کارگاههای آموزشی اثر بخشی آموزش خودکارآمدی تحصیلی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان ،آموزش ببینندوروش افزایش مهارت اجتماعی، آگاه شوند

کلیدواژه ها:

بررسی اثربخشی ، مهارت اجتماعی ، دانشآموزان دختر ، خودکار آمدی تحصیلی