بررسی پیامد برقراری ارتباط عاطفی معلمان بر یادگیری درس ریاضی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول

ایجاد رابطه عاطفی پایدار و موثر در فضای کلاس، یکی از مهمترین نکات در امر تدریس و فرآیند آموزش است. با ایجاد رابطه عاطفی معلم، دانشآموز میتواند با اطمینان خاطر و با انگیزه و علاقه در روند آموزش شرکت فعال داشته و از قبل آن فرآیند یادگیری از درصد بالایی از بازدهی برخوردارشود. در این مقاله کوشش شده است تا با روش تحقیق میدانی و توصیفی و تاسی از پژوهشهای انجام گرفته در حوزه تربیت و آموزش، به تاثیر ایجاد روابط عاطفی پویا و اثربخش بین معلم و دانشآموز در درس ریاضی، با توجه به نوع جهتگیری ذهنی دانشآموزان نسبت به این درس در دوره یاد شده، پرداخته شده و درنهایت ارتباط آن با یادگیری و میزان بازدهی واکاوی گردد. بعلاوه ضمن بهرهگیری از متد مشاهده عینی و مقایسه عملی در کلاس ریاضی پایه هفتم دوره متوسطه اول مدرسه آسیه ورامین از بین 120 نفر دانش آموز، در دو کلاس هر یک شامل 30نفر با انتخاب تصادفی در قالب دو گروه الف و ب؛ با الگوی ثابت آموزش درس ریاضی و متغیر نوع برقراری رابطه عاطفی معلم، ارزیابی کمی و کیفی صورت گرفته است. نتایج حاصل حاکی از آن بود که به صرف برقراری ارتباط عاطفی موثر در کلاس درس ریاضی توسط معلم، یادگیری عموم دانش آموزان با ضرایب هوشی متفاوت در این درس به طرز چشمگیری افزایش مییابد

کلیدواژه ها:

روابط عاطفی معلمان ، یادگیری ، دوره متوسطه ، درس ریاضی ، دانشآموزان