برخی پیاممدهای نظریه ساخت اطلاع برای ترجمه

ساخت اطلاع به عنوان یکی از بخشهای دستور زبان (1994 ,Lambrecht) به میزان بجایی یک صورت زبانی در یک موقعیت ارتباطی و کلامی خاصی مرتبط می شود. به عبارت دیگر، در ساخت اطلاع مسئله این است که در یک موقعیت خاص از بین چندین صورت زبانی با معنای گزارهای و تحلیلی مشابه، کدام صورت زبانی بجا و کدام نابجاست. در این پژوهشی برخی از پیامدهای عملی نظریهٔ ساخت اطلاع برای ترجمه تبیین شده است. برای تحقق این هدف، پرسشنامهای طراحی شد که در آن آزمودنیها در دو مرحلهٔ پیش آزمون و پس آزمون به سؤالهایی در مورد صرف و نحو جواب دادند. نتایج به دست آمده از به کارگیری آزمون T جفتی روی دادهها نشان میدهد در آزمون صرف تفاوت مشاهده شده بین عملکرد آزمودنیها در دو مرحلهٔ آزمون معنادار بوده؛ درحالی که در آزمون نحو تفاوت معنادار نبوده است. پیامد این پژوهشی برای ترجمه این است که ترجمهٔ تحت اللفظی صورتهای زبانی به ویژه در حوزهٔ صرف به تولید صورتی نابجا منجر می شود؛ اما در حوزهٔ نحو ممکن است به تولید ساختی بینجامد. پیامد دیگر این است که برای ارائهٔ ترجمه ای با ارزش نقشی برابر، مانند دیگر حوزههای دستور زبان، مترجمان به اموزشی صوری ساخت اطلاع نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

ترجمه ، ساخت اطلاع ، صرف ، (نا) بجا ، نحو