رابطه کیفیت زندگی کاری با سطح مشارکت و استرس در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی

مقدمه: کیفیت زندگی کاری یکی از مهم ترین موضوعات مدیریت منابع انسانی است که با رضایت شغلی، ترک شغل، میزان گردش مالی، شخصیت و استرسناشی از کار مرتبط است. در این پژوهش هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و مشارکت و سطوح استرس در بین کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهری بود. مواد و روشها: این یک مطالعه توصیفی/ تحلیلی و مقطعی بود که بر روی 124 نفر از کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان همدان به روش تصادفی انجام شد. از پرسشنامه های سنجش کیفیت زندگی کاری والتون، سنجش مشارکت بلچر و استرس برای دستیابی به اهداف پژوهش استفاده شد و از آزمون پیرسون برای تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد 40/3 درصد افراد سطح مشارکت کلی را کم، 38/7 درصد در حد متوسط و 21 درصد میزان مشارکت را زیاد دانسته اند، همچنین 73/4 درصد افراد سطح استر ادراک شده پایین و 26/6 درصد سطح استرس ادراک شده را زیاد گزارش کرده اند. یافته های تحقیق تائید کردند که بین مشارکت و سطح کیفیت زندگی کاری افراد رابطه معنی دار مثبت برقرار است (P-value<0/001, r=0/33). همچنین بین کیفیت زندگی کاری و استرس رابطه منفی وجود دارد، (r=0/219, P-value=0/015). نتیجه گیری: با شناخت سطح استرس و مشارکت کارکنان و با ارائه و پیاده سازی استراتژی های مناسب مشارکت و کاهش استرس ، می توان کیفیت زندگی کاری و نهایتاً بهره وری سازمان های ارائه کننده خدمات بهداشتی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، مشارکت ، استرس ، کارکنان بهداشتی