مبانی اخلاق عرفانی از دیدگاه مولی عبدالصمد همدانی

مفهوم اخلاق به دلیل تأثیر مستقیم آن بر تربیت فردی و اجتماعی همواره در عرفان اسلامی مورد تأکید بوده است. از این را پیگیری این دوران در آرا و اندیشه های عرفان بزرگ شیعی امری ضروری به نظر می رسد. مولی عبدالصمد همدانی در زمره بزرگترین عارفان و اندیشمندان قرن سیزدهم هجری است که دارای تفکرات عمیقی در موضوع اخلاق عرفانی است. از این رو سؤال اصلی پژوهش حاضر آن است که مبانی اخلاق عرفانی از دیدگاه مولی عبدالصمد همدانی کدام است؟ یافته های پژوهش حاضر حاکی از آنست که همدانی پنج بنیاد را به عنوان مبانی اخلاق عرفانی مورد تأکید قرار داده است که عبارتند از: کمال انسان در وصول به حق است، انسان دارای قابلیت های بالقوه است، به فعلیت بخشیدن به قابلیت ها (شناخت) دارای نقش اساسی است، عنایت خداوند در آسان سازی سلوک و برطرف کردن موانع نقش اصلی را دارا است. و در نهایت اینکه پذیرش ولایت معصومین (ع) شرط وصول به توحید است. نوشتار حاضر در زمره پژوهش های کیفی و از نوع مطالعه موردی است که به روش توصیفی - تحلیلی صورت پذیرفته است و یافته های آن از طریق مطالعه اسنادیو رجوع به منابع موجود گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت اسلامی ، اخلاق عرفانی ، مبانی سلوک عرفانی ، مولی عبدالصمد همدانی