مطالعه ارتباط بین غلظت فلزات سنگین نیکل و سرب باطول و وزن کل خرچنگ portunus segnis دراستان هرمزگان و اثرات آن برمحیط زیست دریایی

فلزات سنگین به دلیل محلول بودن در آب، وارد اکوسیستمهای آبی شده و سبب تخریب این اکوسیستمها می شوند. بعلاوه با راه یافتن به زنجیرههای غذایی باعث تهدید سلامت انسان و سایر جانداران می شوند. تحقیق حاضر، در تابستان و زمستان ۱۳۹۴، به منظور تعیین غلظت فلز سنگین سرب و نیکل در بافت های عضله، خرچنگ portunus segnis انجام گرفت. پس از نمونه برداری و زیست سنجی بافت های عضله آبزی (۱۸۰ نمونه) برای اندازه گیری غلظت فلزا سنگین به آزمایشگاه انتقال داده شدند. اندازه گیری فلزات در بافت آبزی با استفاده از دستگاه جذب اتمی (AAS) انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۱۶ صورت گرفت. جهت مقایسه غلظت فلزات سنگین مورد مطالعه از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد در بافت عضله گونهای مورد مطالعه با طول و وزن کل بدن در مناطق نمونه برداری شده همبستگی مثبت و معنی داری داشت، بطوریکه با افزایش طول و وزن کل بدن مقدار غلظت عناصر نیکل و سرب نیز افزایش می یابد (P<0.05). همچنین آزمون t-test نشان داد که بین میانگین غلظت نیکل و سرب در خرچنگ در مناطق مورد مطالعه از مقدار مجاز استاندارد جهانی بهداشت (WhO) کمتر بود و از شرایط قابل قبولی برای مصارف انسانی برخوردار می باشند

کلیدواژه ها:

دستگاه جذب اتمی ، اکوسیستم های آلی ، خرچنگportunus segnis ، نیکل و سرب