اثر بخشی درمان فراشناختی برکاهش علایم افسردگی، مولفه های سندرم شناختی توجهی و راهبردهای مقابله ای ناسازگارانه در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثر بخش درمان فراشناختی بر بهبود علایم افسردگی اساسی، سندرم شناختی توجهی و مقابله های ناسازگارانه در دو بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود . توصیف بیمار: در یک طرح تک موردی تجربی با خط پایه چندگانه 2 2 زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با هشت جلسه به صورت هفتگی تحت درمان فراشناختی و دارو درمانی با داروهای ضد افسردگی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس اختلال افسردگی اساسی، باورهای فراشناختی ، پرسشنامه فراشناخت ها، سبک پاسخ دهی نشخواری و مقیاس سندرم شناختی توجهی بود. یافته ها: داده ها نشان داد که در مان فراشناختی منجر به کاهش نمره های ازمودنی ها در مقیاس فراشناختی و مقیاس سبک پاسخ دهی نشخواری در پس آزمون و پیگری 2 ما هه پس از ان می شود. نمره های سندرم شناختی توجهی و مقیاس اختلال افسردگی اساسی کاهش قابل ملاحظه ای نشان دادند. نتیجه گیری: درمان فراشناختی به عنوان یک رویکرد جدید درمانی، روشی موثر برای بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی است. اثر درمان فراشناختی می تواند به علت کاهش در نشخوار فکری و باورهای فراشناختی مثبت و منفی باشد