بررسی پژوهشی میزان سنجش اثربخشی تحلیلی رفتار متقابل با درمان شناختی در بهبود علائم مرضی شکست عاطفی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل و درمان شناختی - رفتاری در بهبود علائم مرضی شکست عاطفی دانشجویان بوده ، بررسی حاضر به روش نیمه آزمایشی تک موردی و از نوع خط پایه چندگانه انجام شده بدین منظور شش مراجع )پنج دختر و یک پسر( به شیوه ی نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه جای داده شدند و هر گروه با یکی از دو روش یاد شده تحت درمان قرار گرفتند . مراجعین در مرحله ی پیش از درمان )خط پایه(و درطی جلسه های اول، سوم، پنجم، هفتم، هشتم، نهم، یازدهم و جلسه آخر )جلسه چهاردهم ) و مراحل پیگیری سه ماهه و شش ماهه پرسشنامه های ضربه عشق، افسردگی، اضطراب، و نشخوار فکری را تکمیل کردند . همچنین در مرحله پیش از درمان، پرسشنامه3میلون را برای شناسایی الگوهای بالینی شخصیت کامل کردند . برای تحلیل داده ها از دو روش معناداری بالینی و شاخص درصد بهبودی استفاده شده نتایج نشان داده که هر دو روش درمانی تحلیل رفتار متقابل و شناختی - رفتاری در بهبود علائم مرضی شکست عاطفی اثربخش بوده اند و مقایسه ی نمرات مراجعین حاکی از آن است که تحلیل رفتار متقابل در اکثر آماجها توانسته است تغییرات چشمگیرتر و پایدارتری ایجاد کند ولی نمرات سلامت روان در هر دو درمان تقریباً یکسان بود . تحلیل رفتار متقابل با توجه به فرآیند درمانی - فنی متفاوت و عمیق تری که نسبت به درمان شناختی رفتاری دارد در بهبود علائم مرضی دانشجویان دارای شکست عاطفی از اثربخشی بهتر و پایدارتری برخوردار است.